Lyrics Tapio Rautavaara - Peltoniemen Hintriikan surumarssi
Views
36
0 people consider the lyrics to be true
0 people consider the lyrics of the song incorrect
The lyrics of the song are provided for your reference Tapio Rautavaara - Peltoniemen Hintriikan surumarssi, and also a translation of a song with a video or clip.
On suo, pitkospuut.
Tienä on vain pitkospuut
Ja ne vie luokse töllin harmaan,
Töllin huolen harmaan.
Pois on asukas, autioituu
Pirtti ja seinät sammaloituu.
Pois veivät Peltoniemen Hintriikan.
Hän sai köyhyyden,
Osakseen sai köyhyyden.
Vierahaks joskus hallan varmaan,
Joskus hallan varmaan
Nyt on huoli pois, lopun saivat
Puute ja huolet, maiset vaivat.
Pois veivät Peltoniemen Hintriikan.
Ja onni ihmeellinen vasta
Onhan Hintriikasta
Päästä jälleen kuulemaan,
Miten veisataan.
Niin harvoin tänne tuolta
Hallaiselta suolta
Köyhä joutaa lähtemään
Leipäkiireiltään.
Toi äiti pienen Hintriikkansa kerran
Kastejuhlaan Herran
Jäi jo kauas taa aika leikin.
Nuorena kirkkoon sitten veikin
Mies, rakas Peltoniemen Hintriikan.
Ei elä onni hallasuolla.
Siellä kukka kuolla
Tahtoo ennen aikojaan,
Kesken nuoruuttaan.
Niin myöskin päivä koitti,
Jolloin kellot soitti
Puolisolle Hintriikan
Hetken muutaman.
Sai kohtalokseen suon ja töllin harmaan,
Töllin huolen harmaan.
Pois on asukas, autioituu
Pirtti ja seinät sammaloituu.
Pois veivät Peltoniemen Hintriikan.
Tienä on vain pitkospuut
Ja ne vie luokse töllin harmaan,
Töllin huolen harmaan.
Pois on asukas, autioituu
Pirtti ja seinät sammaloituu.
Pois veivät Peltoniemen Hintriikan.
Hän sai köyhyyden,
Osakseen sai köyhyyden.
Vierahaks joskus hallan varmaan,
Joskus hallan varmaan
Nyt on huoli pois, lopun saivat
Puute ja huolet, maiset vaivat.
Pois veivät Peltoniemen Hintriikan.
Ja onni ihmeellinen vasta
Onhan Hintriikasta
Päästä jälleen kuulemaan,
Miten veisataan.
Niin harvoin tänne tuolta
Hallaiselta suolta
Köyhä joutaa lähtemään
Leipäkiireiltään.
Toi äiti pienen Hintriikkansa kerran
Kastejuhlaan Herran
Jäi jo kauas taa aika leikin.
Nuorena kirkkoon sitten veikin
Mies, rakas Peltoniemen Hintriikan.
Ei elä onni hallasuolla.
Siellä kukka kuolla
Tahtoo ennen aikojaan,
Kesken nuoruuttaan.
Niin myöskin päivä koitti,
Jolloin kellot soitti
Puolisolle Hintriikan
Hetken muutaman.
Sai kohtalokseen suon ja töllin harmaan,
Töllin huolen harmaan.
Pois on asukas, autioituu
Pirtti ja seinät sammaloituu.
Pois veivät Peltoniemen Hintriikan.
Здесь есть болото, вытянутые деревья.
На дороге только длинные деревья
И они отвезут тебя в серый цвет,
Toll касается серого.
Житель пустынен, опустошен
Амбар и стены становятся мшистыми.
Они забрали Пелтониеми Хинтрийку.
Он получил бедность,
Он попал в бедность.
Незнакомцы иногда морозят, наверное,
Иногда я могу заморозить
Теперь есть беспокойство, остальные получили
Отсутствие и заботы, мирские проблемы.
Они забрали Пелтониеми Хинтрийку.
И удача только чудесна
В конце концов, Хинтрийкаста
Услышать снова,
Как петь.
Так редко приходи сюда оттуда
Из морозной кишки
Бедные должны уйти
Leipäkiireiltään.
Мама однажды привела свою маленькую Хинтрийкку
Крещение Господне
Был уже долгий путь.
Когда я был молодым, я ходил в церковь
Человек, дорогой Пелтониеми Хинтрийкан.
В морозе нет счастья.
Там цветок умрет
Хочет раньше времени
Посреди своей юности.
Итак, день настал,
Вот когда зазвонили колокола
Супруга Хинтрийкан
Несколько моментов.
Судьба болота и кинжала серая,
Toll касается серого.
Житель пустынен, опустошен
Амбар и стены становятся мшистыми.
Они забрали Пелтониеми Хинтрийку.
На дороге только длинные деревья
И они отвезут тебя в серый цвет,
Toll касается серого.
Житель пустынен, опустошен
Амбар и стены становятся мшистыми.
Они забрали Пелтониеми Хинтрийку.
Он получил бедность,
Он попал в бедность.
Незнакомцы иногда морозят, наверное,
Иногда я могу заморозить
Теперь есть беспокойство, остальные получили
Отсутствие и заботы, мирские проблемы.
Они забрали Пелтониеми Хинтрийку.
И удача только чудесна
В конце концов, Хинтрийкаста
Услышать снова,
Как петь.
Так редко приходи сюда оттуда
Из морозной кишки
Бедные должны уйти
Leipäkiireiltään.
Мама однажды привела свою маленькую Хинтрийкку
Крещение Господне
Был уже долгий путь.
Когда я был молодым, я ходил в церковь
Человек, дорогой Пелтониеми Хинтрийкан.
В морозе нет счастья.
Там цветок умрет
Хочет раньше времени
Посреди своей юности.
Итак, день настал,
Вот когда зазвонили колокола
Супруга Хинтрийкан
Несколько моментов.
Судьба болота и кинжала серая,
Toll касается серого.
Житель пустынен, опустошен
Амбар и стены становятся мшистыми.
Они забрали Пелтониеми Хинтрийку.